"Ήσουν πέντε χρονών όταν τό 'χες σκάσει. Έψαξα να σε βρω στο σπίτι αλλά δεν ήσουν εκεί. Κατέβηκα τρομαγμένη στο δρόμο. Δεν πήρα το ασανσέρ. Κατέβηκα από τα σκαλιά και θαύμα ήταν που δεν κουτρουβαλιάστηκα. Ήταν Κυριακή μεσημέρι και τα αμάξια από κάτω ξέγνοιαστα πηγαίναν τη βόλτα τους. "Αν βγήκε στο δρόμο τρέχοντας;", το μυαλό μου πανικόβλητο έκανε τα χειρότερα σενάρια. Έφτασα έξω, κοίταζα αριστερά-δεξιά αλλά δεν ήσουν ούτε εκεί.
Κόντεψα να τρελαθώ. Ευτυχώς που εκείνη την ώρα άκουσα τη φωνή του πατέρα σου. Σήκωσα το βλέμμα μου και τον είδα από το μπαλκόνι του 4ου ορόφου να σε κρατάει αγκαλιά. Με χαιρετούσατε και οι δύο κι εγώ έριξα τις πιο χαμογελαστές απειλές που έχω ρίξει ποτέ.
Είχες ανέβει στην κυρία που έμενε από πάνω μας για να φας σοκολατάκια! Όλο τέτοια έκανες. Μου τό 'σκαγες και σ' έβρισκα στα πιο τρελά μέρη. Ααααχ... Τώρα τουλάχιστον ξέρω που θα είσαι... Νομίζω η σούπα είναι έτοιμη. Κάτσε να τη βάλω να τη φάμε τώρα που είναι ζεστή".
Τα ήσυχα βράδια (Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή,
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος, Εκτέλεση: Αρλέτα)
"Τι μαγουλάκια είναι αυτά! Λοιπόν! Τώρα εσύ είσαι ο άνδρας του σπιτιού. Θα σου πω τα δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις σου. Επιτρέπεται για λίγο καιρό ακόμα να κάνεις τα κακά σου και τα τσίσα σου στην πάνα σου. Επιτρέπεται να κλαις αλλά όχι όλη την ώρα. Μπορείς ακόμα να έχεις σαλάκια. Και, τέλος, μπορείς να καταστρέφεις που και που τα μπιμπερό σου, πετώντας τα κάτω - όπως πάντα - σε ανύποπτο χρονικό διάστημα σε δημόσιους χώρους.
Για να τα κάνεις όλα αυτά, όμως, έχεις και την εξής μία υποχρέωση: ξέρεις ότι έχεις το πιο πειστικό χαμόγελο του κόσμου. Το ίδιο χαμόγελο με τη μαμά σου. Μη μου γουρλώνεις τα μάτια! Ξέρεις για ποιο χαμόγελο λέω. Μ' αυτό κλείνεις όλες σου τις συμφωνίες. Η υποχρέωση σου, λοιπόν, είναι να το χαρίζεις στη μαμά σου, στη γιαγιά σου και στον παππού σου σε καθημερινή βάση. Μην το τσιγκουνευτείς! Σύμφωνοι; Ναι; Ναι, μπομπιράκο; Ναι, σκατουλάκο;"
Κοίμισε το παιδί του. Και μετά το φίλησε τρυφερά. Κι ύστερα αγκάλιασε σφιχτά τη μαμά του που του έφτιαξε την πιο ωραία σούπα του κόσμου. Την επόμενη μέρα έφευγε για έξω. Για δουλειά. Μάλλον γι' αρκετό καιρό. Στο αγαπημένο του στέκι τον περίμενε η γυναίκα του και οι καλύτεροι του φίλοι. Πριν φύγει, θα πήγαινε από εκεί.
Μία περίεργη σκέψη μαλάκωνε τον πόνο του. Είχε, όπως πολλοί άνθρωποι, την - πάντα ανεκπλήρωτη - επιθυμία να παραβρεθεί στην κηδεία του. Αυτό δεν μπορούσε να το πετύχει. Εκείνη η μέρα, όμως, ήταν ό,τι πιο κοντά σ' αυτό. Δεν ήταν αντίο. Αλλά ένα μακρινό εις το επανιδείν.
Υ.Γ: Πάντα με άγγιζε η μουσική παραπάνω από τον στίχο. Γι' αυτό στα 10 αυτά κεφάλαια έσπρωξα τον εαυτόν μου να... ακούσει καλύτερα. Και μετά προσπάθησα να βρω πρωταγωνιστές και ιστορίες. Για 10 Στιχομένες Δευτέρες.
1/10: Στιχομένη Δευτέρα - Να με καταστρέψεις γλυκά
2/10: Στιχομένη Δευτέρα - Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο
2/10: Στιχομένη Δευτέρα - Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο
8/10: Στιχομένη Δευτέρα - Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά
9/10: Στιχομένη Δευτέρα - Elephant Gun
10/10: Στιχομένη Δευτέρα - Φτάνει που κλαίμε
9/10: Στιχομένη Δευτέρα - Elephant Gun
10/10: Στιχομένη Δευτέρα - Φτάνει που κλαίμε
by Dominic
κάνω σχόλιο από τώρα... οι δικές μου αϋπνίες δεν μου αφήνουν ήσυχα τα βράδια :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ πάμε μωρή SPURS αμαρτία
χαχαχαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήδε κατάλαβα πολλά...αλλά πολύ μελωδικό κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω τι κατάλαβα: το πρωτο κομματι εχει να κανει με παιδικές αναμνήσεις που τις έχει αντλήσει από προσωπική ιστορία και αναφέρεται στο παρελθόν. Το δεύτερο κομμάτι έχει να κάνει με ένα ''μελλοντικό'' σήμερα. Το παιδάκι μεγάλωσε έχει δικό του παιδί τώρα. Σε αυτήν την εικονα ευτυχίας παρεμβαίνει η σκληρή πραγματικότητα. Η ξενιτιά. Μα ακόμα και αν φύγεις θα σαι πάντα δικός μου ....
ΑπάντησηΔιαγραφήακόμη κ αν για μια ακόμη φορά μας μπερδεύεις λίγο.. είναι πολύ ωραίο το κείμενο..γεμάτο εικόνες, που όλες έχουν κάτι να πουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορώ να επιβεβαιώσω την ανάλυση του Alejandro. Άλλο ένα πανέμορφο κείμενο γεμάτο νόημα και λυρισμό
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαξιδιάρικο κείμενο που παίζει με αναμνήσεις και μια από τις πιο δυνατές αγάπες από όλες, αυτή του γονιού προς το παιδί. Και όλο αυτό δεμένο με ένα αγαπημένο μελωδικό τραγούδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε Dom!
LOUI πολύ ωραίο σχόλιο! να σαι καλά εσύ και ο λεμπρόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήδια την υπεράσπισην μου την στιγμή που γράφτηκε το άνωθεν οι Spurs είχαν βραχεία κεφαλή. Τέλος να υπενθυμίσω το 1-1 και το που μεταφέρετε τώρα η σειρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλείνοντας αν και Chicago-Bull-ikos να μιλήσω και για την αμαρτία μου...
MANUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU